Άνοιξη διαρκής – του Στρατή Πασχάλη

Ποιος είμαι; πού προχωρώ; δεν έχει μέλλον το μέλλον
δεν έχει παρελθόν το από καταβολής
όλα είναι στρόβιλος νεκρωμένων στιγμών
χωρίς άλλη προοπτική εκτός απ’ αυτό το μικρό ποίημα
εκτός απ’ αυτή την πορφυρή ανεμώνα στο βράχο του Γολγοθά
που κανένα Ευαγγέλιο ποτέ δεν κατέγραψε
κι ας ήταν λεκές από αίμα θεϊκό.

Με λύσσα η ιστορία ποδοπατάει τη συντριπτική λεπτομέρεια
εκεί που το Μυστικό κρύβεται στωικά κι υπομένει
την πράξη και τον όλεθρο
τη μοίρα και την κάθαρση
εκεί που η αλήθεια περιμένει την τελική ερήμωση για να προκύψει
επιτέλους
Άνοιξη διαρκής.