Δέχτηκα το χαλινάρι
για ν’ απολαύσω τον ιππέα
για να καλπάσω εγώ μαζί του
ξεγελώντας
ότι αυτός έχει το πρόσταγμα.
Μέχρι στιγμής
καλά τα πήγα.
Αλλά όσο ανόητο να είσαι αφέντης
Τόσο πληκτικό να είσαι δούλος.
(Ιστορίες εικονικής ισορροπίας, Γαβριηλίδης 2013)
Όταν έρχεται ο πόνος να σωπαίνεις. Βαθιά στο σώμα να τυλίγονται οι λέξεις να μη βρει έδαφος το κλάμα και γίνει ποταμός […]
Η άνοιξη έφτασε βουβή στη σκονισμένη μας πόλη το φως πάει κι έρχεται δίχως ανθρώπων σκιές τα σπίτια γέμισαν πολυπληθή μοναξιά ανάμεσα […]
Ο τόπος μας είναι κλειστός, γύρω τριγύρω τα βουνάΚι ανάμεσά τους οι πόλεις κι οι κάμποι στενοί, θάλασσα διάστικτηΑπό νήσους αέρινες για […]
Μαλαμοκαπνισμένο σκάλιζε ασήμιμερόνυχταεπιδέξιος μάστορας στο κόσμημαΚυπριωτάκι δεκαεννιά χρονώνπου το ’χε ρίξει η τύχη του στα ξένανομάς παραδαρμένος κι ορφανόςκι έβαζε τέχνη περισσή,όλο […]
