Απόγευμα Σαββάτου·
ώρα κατάλληλη να υποκριθούμε
τους ανίδεους και ταπεινούς
κι ανάμεσα σε υδρατμούς
σερβίτσια πορσελάνινα κι αρώματα βανίλιας
να παρακολουθήσουμε τη συντριβή της απόδρασης
τον υποβιβασμό της χρήσης στη θλιβερή αναπαράσταση.
Η τέχνη του βίου έγκειται στην προετοιμασία.
Έξι και τέταρτο·
επικρατεί συνωστισμός μες στην κουζίνα
μία κουζίνα Οδησσός
κι εγώ − προσφάτως μυημένη −
να λησμονώ τον όρκο, τον χαιρετισμό
το μυστικό αλφάβητο των εικοσιδύο γραμμάτων
να επικαλούμαι το οίδημα στην ποδοκνημική
έκτακτες καιρικές μεταβολές
μια μυρωδιά επίμονη μητέρας
και πώς την ίδια την εξέγερσή μου να εμπιστευτώ
σε δυο εμποροϋπάλληλους και έναν σπουδαγμένο
− μονάχα μια Σμυρνιά, κι αυτή χαριστικώς
εισχώρησε στο άβατο των Φιλικών −
δεν θα τα καταφέρω.
Βράζει και εξατμίζεται το νερό
επείγει το τσάι να σερβιριστεί πριν τις επτά
δεν πρέπει ν’ αναβάλω.
Κι εδώ δεν είναι φάτνη ούτε στοά
ένα ιερό μαγειρικής απλώς
όπου ετοιμάζεται η έξοδος προς την ελευθερία
η αποτίναξη του ψέματος
που κρύβει στο ημίφως τα πουλιά.
Οι πρωτεργάτες σε μια γωνιά κρυφομιλούν
χειρονομεί ο Τσακάλωφ
όμως εγώ
τον ντροπαλό καλόγερο
πίσω απ’ την τζαμαρία διακρίνω
δεν είναι μόνος του ο Ρουμπλιώφ
κάτι ρωτά τον κατασκευαστή της χάλκινης καμπάνας
με παρακολουθούν
-θα αντηχήσει επιτυχώς ή θα σιωπήσει;-
Πόσους χωράει πια μία μικρή κουζίνα;
Οι μέσα εκνευρίζονται κι αδημονούν
οι άλλοι μού δείχνουν τα σκοινιά
με προσκαλούν πρώτη να τη χτυπήσω.
Χιονίζει από ώρα
πάνω απ’ τον δίσκο με τα συνοδευτικά…
Εφτά ακριβώς.
Η δίκαιη πράξη από τη μια
και το εξώκοσμον από την άλλη·
το εκτάκτως αλλότριον, το μυστικό.
Μια επανάσταση μού αναλογεί
κι αυτήν στα σύνορα των δύο Μυστικών
θα την τολμήσω.
*Στο σπίτι της οδού Κράσνη (πάροδος Ν. 18) στην Οδησσό ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία.