Η Μάγδα Καρνέτσι είναι ποιήτρια, δοκιμιογράφος και πεζογράφος. Γεννήθηκε στη Ρουμανία. Σπούδασε Ιστορία στο Παρίσι και έλαβε αρκετές υποτροφίες (Fulbrigt, Getty, Soros, European Community). Μέλος της γνωστής «Γενιάς του ’80» της Ρουμανικής λογοτεχνίας μετά την επανάσταση του Δεκεμβρίου του 1989. Ενεργό μέλος της πολιτιστικής και πολιτικής ρουμανικής σκηνής. Αυτή την εποχή είναι πρόεδρος του ΡΕΝ Ρουμανίας. Μερικές από τις ποιητικές της συλλογές στα ρουμανικά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά (Chaosmos, USA, 2006), στα ολανδικά (Chaosmos, Go-Bos Press, 2004) και στα γαλλικά (Psaume, 1997; Trois saisons poetiques, 2008, Chaosmos, 2013). Έχει επίσης δημοσιεύσει βιβλία για τη σύγχρονη τέχνη, μεταξύ των οποίων και το Art of the 1980s in Eastern Europe. Texts on Postmodernism (1999). Η διατριβή της είχε τίτλο Art et pouvoir en Roumanie 1945-1989 (η Τέχνη και η Εξουσία στη Ρουμανία 1945-1989, Παρίσι, 2007). Το 2011 μυθιστόρημά της FEM ήταν υποψήφιο για πολλά διεθνή βραβεία. Έχει μεταφράσει στα ρουμανικά πολλούς ευρωπαίους και αμερικανούς ποιητές, όπως Κασιμίρο ντε Μπρίτο, Νικόλ Μπροσάρ, Μίνα Έλφιν, Κάρολιν Φορσέ, Άλεν Γκίνσμπεργκ, Σίμους Χίνι, Ζαν-Μισέλ, Κρίστοφερ Μέρριλ, Μέριαν Μουρ, Σίλβια Πλαθ, Φιόνα Σάμπσον, Αναστάση Βιστωνίτη, Γιανγκ Λιαν. Τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε δεκατρείς γλώσσες και έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ανθολογίες και διεθνή περιοδικά. www.magdacarneci.ro
Μεσούσης της ζωής
Ενίοτε μας βρίσκουν φοβερά χτυπήματα,
σε τούτη την αλλόκοτη κούρσα, την κυκλική και αδιέξοδη,
όταν, ξαφνικά, το χρονόμεντρο στην τσέπη μας σταματάει μ’ έναν κρότο
και τότε βλέπουμε αλλιώς, μα αλλιώς,
την καρέκλα και το τραπέζι όπου καθόμαστε αμίλητοι, καταβεβλημένοι.
Τα πράγματα αποκτούν σιγά-σιγά μια φωσφορίζουσα διαφάνεια,
κάτι σαν υψηλή αυλαία παραμερίζει λίγο στο πλάι
κι αφήνει να φανεί μια καταχνιά πανάρχαια, ένα επώδυνο σκοτάδι.
Ο χρόνος ακινητοποιείται, τίποτα πια δεν κυλάει.
Καθόμαστε. Και περιμένουμε.
Ερμητικά κλεισμένοι μέσα στο έντονο, το ζωντανό παρόν.
Κάτι δονείται εδώ κοντά, ένα είδος τάσεως, ένας φόβος.
Θαρρείς μια απειροελάχιστη κι όμως λίαν επίφοβη συντέλεια,
ετούτη η ζωή, η δική μας,
αίφνης θα μπορούσε να πέσει μπροστά μας
ώσπερ νερό κοφτερό, τιμωρός καταρράκτης.
Ένας πελώριος προτζέκτορας θα πάθαινε εμπλοκή,
κι εμείς ξαφνικά θα βρισκόμασταν εν μέσω της ταινίας,
αιχμάλωτοι σε μια σεκάνς. Στον αχανή ποταμό εικόνων του κόσμου.
Έσβησε η μαγεία, κρύωσε.
Τα πάντα σιωπούν• μέσα, το κενό• συμπαντική σιγή.
Η σκέψη μισοανοίγει εν ριπή κεραυνού, για μια ρωμαλαία στιγμή,
προς ξεχασμένα μυστήρια, που ουδέποτε υποψιαστήκαμε.
Εντός ημών κάτι βαρύ βογγάει, οδύρεται• πέφτει σε απύθμενη άβυσσο.
Ενώ κάτι άλλο ανεβαίνει ανάλαφρα προς μια γουλιά φωτός,
διαβλέποντας με έκπληξη την αθωότητά του.
Και μέσα στη νεόκοπη διαύγεια της εσωτερικής ματιάς μας
ατενίζουμε αμυδρά, σαν σε ταινία πιο λεπτή, μια τρεμάμενη οπτασία,
κάποιοι ώριμοι θεοί, γύρω από ένα τραπέζι, εκεί πάνω,
να μας κάνουν διακριτικά νοήματα,
χαμογελαστοί,
περιμένοντάς μας.
Μετάφραση από τα ρουμανικά Βίκτωρ Ιβάνοβιτς
Magda Carneci is a poet, essayist, and prose writer born in Romania. She took a Ph.D. in art history in Paris (1997) and received several international grants in literature and art history (Fulbrigt, Getty, Soros, European Community). Member of the well-known “generation of the ‘80s” in Romanian literaturure, after the Revolution of December 1989 she became actively involved in the cultural and political Romanian scene. She was director of the Romanian Cultural Institute in Paris (2007 – 2010). At present she is president of PEN Club Romania. She is also a member of the European Cultural Parliament. Some of her volumes of poetry in Romanian have been translated into English (Chaosmos, USA, 2006), in Dutch (Chaosmos, Go-Bos Press, 2004) and in French (Psaume, 1997; Trois saisons poetiques, 2008, Chaosmos, 2013). She also published several books of essays on modern and contemporary art, among which Art of the 1980s in Eastern Europe. Texts on Postmodernism (1999). Her Ph.D. thesis was published under the title Art et pouvoir en Roumanie 1945-1989 (Art and Power in Romania 1945-1989, Paris, 2007). In 2011 her novel FEM was nominated for several national prizes. She translated many European and American poets into Romanian, such as Casimiro de Brito, Nicole Brossard, Menna Elfyn, Caroline Forché, Allen Ginsberg, Seamus Heaney, Jean-Michel Maulpoix, Christopher Merrill, Marianne Moore, Medbh McGuckian, Sylvia Plath, Fiona Sampson, Anastasis Vistonitis, Yang Lian a.o. Her poems have been translated into thirteen languages and appeared in many anthologies and international reviews. magda.carneci@gmail.com; www.magdacarneci.ro
At Midlife
In this strange race we can’t avoid,
we’re sometimes victim of unexpected, dreadful blows.
Just like that, the pocket metronome sputters and stops;
then we see differently, differently,
the chair, the glass, the table where we sit in silence, dissolved.
Little by little objects develop a phosphorescent clarity,
a sort of lofty curtain is drawn slightly apart
before an ancient mist, a pulsing dark.
Time stands still, still;
nothing continues its flow.
We remain in place; we wait
hermetically sealed in an intense, living present.
Something throbs everywhere around us: a noiseless tension, a dread,
as if a mini-apocalypse, no less than terrible
– this life of ours –
could suddenly burst before our eyes
like a cutting water, a redemptive cascade.
A movie gets jammed in an enormous projector
and all at once we awaken in the negative,
in the middle of a sequence; in vast torrent of images that are the world.
The flame of illusion goes out, grows cold.
Everything’s silent; a void within; cosmic stasis.
As if in a lightening flash, for a powerful instant, the mind opens
` to forgotten mysteries, never before glimpsed.
Something heavy howls inside us, moans, plunges into a sort of abyss.
Something else inside slowly rises toward a vortex of light,
envisioning with wonder its indestructible purity.
In the new clarity of our interior vision
we dimly behold, in a mirage-like phantasm as if from a more refined movie,
mature gods, seated at a table above,
making gentle hand gestures to us,
smiling,
awaiting us.
Τranslated by Adam J.Sorkin and Alina Carac
