Χτυπούσαν έντονα την πόρτα
κι εγώ ματαίως ρωτούσα
ποιος
Τις αλυσίδες λύνω
πάω να ανοίξω
Σωστά το υπέθεσα
Ήμουν εγώ
Μ’ έσπρωχνα
μ’ έσπρωχνα να μπω
Μην μπείτε
είπα
αυτή η πόρτα
είναι μόνο είσοδος
(Εν ξένη γη)
Share:
You may also like
Ήταν καλό παιδί ο Φάουστο. Γεμάτος δύναμη και πίστη για τη ζωή. Ονειρευόταν να γυρίσει τον κόσμο με μια μοτοσικλέτα, όπως ο […]
«Μόνο το ρόδο είναι αρκετά εύθραυστογια να εκφράζει την Αιωνιότητα»Paul Claudel Άφησα ένα φιλί στην παλάμη σου(για να κερδίσω την αγάπη σου […]
Τα σπίτια ξεχειλίζουνε αργά∙ Χρειάζονται αιώνες ως που να σπάσουν Οι υδρορροές, να σπάσουν ήσυχα οι καθρέφτες. Και να χυθεί το πορφυρό […]
Λαοί κάποιοι χαθήκανε στο πέρασμα του χρόνου η λήθη πήρε φεύγοντας θεούς που προσκυνούσαν, γιατί δεν μπόρεσε κανείς θεός, απ’ όσους προσκυνούσαν, […]