You may also like
Από βιασύνη ίσως της φαντασίας όσο ο επουράνιος κόσμος, πιο θρασύς, θρονιάζεται στο μέσον της κάμαράς μου ένα σμάρι πουλιά μετανάστες στην […]
Τὴ θυμᾶστε καθόλου τὴ χάρτινη εἰκόναστοῦ σχολείου τὸν πέτρινο τοῖχο;τὸ φεσάκι τὸ κόκκινο,τὰ μαλλιὰ τὰ λυμένα στοὺς ὤμους,τὰ γαλήνια ὁλόμαυρα μάτια ἁγίουποὺ […]
Τα σπίτια ξεχειλίζουνε αργά∙ Χρειάζονται αιώνες ως που να σπάσουν Οι υδρορροές, να σπάσουν ήσυχα οι καθρέφτες. Και να χυθεί το πορφυρό […]
για μια στιγμή μονάχα ας ενδώσουμε φωνάζουν οι καιροί κι εμείς κωφεύουμε στα ίχνη μέσα μας πατώντας διαρκώς αναμοχλεύοντας έρωτες κορεσμένους κι […]