πάνω σ’ ένα δέντρο
να κρυφτεί
εκεί ψηλά
να τρυπώσει
μέσα σε μια φυλλωσιά
τόσο πυκνή
ώστε κανείς
να μη τον βλέπει
να τους κάνει
ν’ αναρωτιούνται
να ψάχνουν να τον βρουν
να τον αναγνωρίσουν
όπως μακάριος
θα υμνεί
το τέλος των κλουβιών
μ’ ένα κελάηδισμα
που θα ακούγεται
τέλειο σαν λάθος
απλό σαν
ευτυχία
Στον Θεοδόση Πυλαρινό Τρίτη και τέταρτη φορά του εξηγώκαταλεπτώς, του δίνω την παραγγελίανα φτιάξει και μια δεύτερη κορνίζαολόιδια μ’ αυτήν που εντός […]
Ἔρχονται οἱ γυναῖκες ποὺ ἀγάπησα καὶ μὲ ὑποδέχονται στὶς πύλες τοῦ οὐρανοῦ μέσα στὰ κάστρα τὶς πολεμίστρες τοὺς φεγγίτες καὶ τοὺς ἀνοικτοὺς […]
Η ποίηση δίνει πνοή στην Αθήνα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Παρασκευή / 1, Στοά του Βιβλίου (Μανδραγόρας), 7.30 μμ.: ΝΙΚΟΛΑΣ ΕΥΑΝΤΙΝΟΣ, Ενεός (Παρουσίαση Δημήτρης […]
Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,κάτι σαν πάχνη που θολώνειόταν κοιτάξεις στον καθρέφτητις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες. Είναι βαριά […]
