πάνω σ’ ένα δέντρο
να κρυφτεί
εκεί ψηλά
να τρυπώσει
μέσα σε μια φυλλωσιά
τόσο πυκνή
ώστε κανείς
να μη τον βλέπει
να τους κάνει
ν’ αναρωτιούνται
να ψάχνουν να τον βρουν
να τον αναγνωρίσουν
όπως μακάριος
θα υμνεί
το τέλος των κλουβιών
μ’ ένα κελάηδισμα
που θα ακούγεται
τέλειο σαν λάθος
απλό σαν
ευτυχία
Σκιά η σκλαβιά, κι ο λογισμός μου λάμψη Μάζεψα λέξεις πεταμένες καταγής:αγώνας, ελευθερία, έλληνας Τις έβαλα σε τάξη· οργάνωσα τη σκέψη μου […]
Με αφορμή την μεθαυριανή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης αναρωτιέμαι αν μπορούν οι ποιητές, σε εποχή κρίσης, να απευθυνθούν στην κοινωνία μέσα στην οποία […]
Ο Κύβος ερίφθη, Πωλείται Τέσσερις μπήκανε με κούτες ανά χείρας Ταινίες και χαρτιά, κόλλαγαν τα σπλάχνα 35 χρόνων Ο γερανός ανεβοκατέβαινε τελείωσαν […]
Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,κάτι σαν πάχνη που θολώνειόταν κοιτάξεις στον καθρέφτητις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες. Είναι βαριά […]
