23 Σεπτεμβρίου 1979 Λωρίδα της Γάζας – 6 Δεκεμβρίου 2023 Γάζα
Κάτω από τα ερείπια της σφαγιαζόμενης Γάζας βρίσκεται πια από τις 7 Δεκεμβρίου ένας ακόμη Παλαιστίνιος ποιητής, ο Ρεφαάτ Αλαρίρ, μαζί με τον αδελφό και τ’ ανίψια του, μαζί με χιλιάδες άλλους αμάχους του λαού και του τόπου του, μαζί με τον Πολιτισμό και την ελπίδα της ειρήνης και της συναδέλφωσης των ανθρώπων που υπόσχεται η Ποίηση.
Ο Κύκλος Ποιητών εκφράζει τον αποτροπιασμό και την οδύνη του για το θάνατό του, για το θάνατο της λογικής και το ανηλεές αιματοκύλισμα στην περιοχή αυτή του κόσμου και ενώνει τη φωνή του με τη φωνή κάθε άγρυπνης συνείδησης υπέρ του αιτήματος για άμεση κατάπαυση του πυρός, άμεση ανάσχεση της ανθρωπιστικής καταστροφής που συντελείται εκεί, άμεση απελευθέρωση των ομήρων και επίλυση της χρόνιας διαφοράς με διαδικασίες ειρηνικής διαπραγμάτευσης επί τη βάσει των σχετικών με το πρόβλημα διεθνών συνθηκών.
Ποίημά του μεταφρασμένο από τον Γιώργο Μπλάνα
ΑΝ ΠΕΘΑΝΩ
Αν πεθάνω,
πρέπει να ζήσεις
να πεις την ιστορία μου
να πουλήσεις τα υπάρχοντά μου
ν’ αγοράσεις ένα κομμάτι πανί
και λίγο σπάγκο,
(άσπρο να τον κάνεις, με μακριά ουρά)
έτσι που ένα παιδί, κάπου στην Γάζα
καθώς κοιτάζει κατάματα τον ουρανό
περιμένοντας τον πατέρα του,
που χάθηκε μέσα σε μια λάμψη
–δίχως να τον αποχαιρετήσει,
ούτε την σάρκα του, ούτε τον ίδιο–
να δει τον χαρταετό, τον χαρταετό μου,
αυτόν που έφτιαξες
να πετάει πάνω ψηλά
και να σκεφτεί για μια στιγμή
πως κάποιος άγγελος είναι εδώ
και φέρνει πίσω την αγάπη.
Αν πεθάνω
ας γίνει ελπίδα
ας γίνει μια ιστορία
ο θάνατός μου.
