Βιβή Κοψιδά-Βρεττού

Μήνα παρθένου χρυσά μαλλιάΚορίτσι άνοιξηΝ’ανεμίζουν αρώματα γεύσειςΚορίτσι ρόδο ήταν στήθος ανάλαφρουΛευκού πηλού από αθωότηταΚαμωμένου και σάρκαΚορόμηλου κι ένας αετός τρυπωμένοςΣτα σπλάχνα της νύχια δόντιαΑέρας τροχίζει τα όπλα τουΣτις φλέβες της αναρριχώνται βουνά Φέγγει το μέτωπο λαχτάρα φωτόςΈνας σεισμός το πέλμα της αχνίζειΣύγνεφο η ματιά της δειλινάΔαφνόκλαρα στα μπράτσα τηςΣπαθί στον […]