Κώστας Καναβούρης

Τα σπίτια ξεχειλίζουνε αργά∙ Χρειάζονται αιώνες ως που να σπάσουν Οι υδρορροές, να σπάσουν ήσυχα οι καθρέφτες. Και να χυθεί το πορφυρό τους μαύρο Να γίνει φλέβα του νερού Που θα χτυπήσει στον αδένα. Τότε μονάχα βγαίνει το αναιμικό παιδί Που βιαστικά ξεχάστηκε μεσ’ στους αιώνες. Σκύβει και πίνει Σκύβει […]