Ηχεί, υπερηχεί μεταλλική ακουστική
η σεισμική προέλαση σαν Μάρς των λεγεώνων
σάρωνε τα τοπία,
άγγιγμα μνήμης, στο σώμα τους το χέρι της καρδιάς
εικονογραφημένοι θρύλοι σε μάτια παιδικά.
Στα σύνορα οι ακραίφνιοι και ένας αναστημένος Διγενής,
γενέθλιος του ριζωμένου δένδρου,
υπεριπτάμενος σε περιγράμματα βουνών
στόχος της νύχτας, τέχνασμα φωτός
γιγάντια η υπαρξιακή σκιά του,
αγγέλωνε μες στα σαλπίσματα, Άγιος στρατηλάτης.
Αιμορραγούσε έκθετος,
πάνω από τις λάμψεις των σπαθιών,
Αιχμές στο δέρμα, καρφωμένες κατακόκκινος πληγές
της νίκης και της ήττας, μάχες επί μαχών
Και τα μηνύματα, σήματα νοερά της εκπνοής του.
Στην απομάκρυνση έμβλημα ουρανού,
άστρο της ιστορίας,
απάτητη πατρίδα θεμελίωνε στη γη,
Άνοιξη ερειπίων,
αφοβία στη θαμμένη Αρκαδία.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
[πίνακας: Ivan Aivazovsky]
