Την ώρα τη συνηθισμένη
καθώς η τηλεόραση μετέδιδε
ακόμη ένα δελτίο ειδήσεων κεντρικό
πάλι και πάλι, σε άλλη μια παραλλαγή,
ένας νέος ιός, τηλεοπτικός
θανατηφόρος και μεταδοτικός
όμοιος με της πανδημίας τον κορονοϊό,
πετάχτηκε σαν ελατήριο
απ’ την οθόνη ορμητικός
και κόλλησε στο μέτωπο
ενός αυτο-εγκλεισμένου
χρόνια τώρα γέρου
που μέρα- νύχτα βούλιαζε
σε πολυθρόνα αρχαία
ή μούλιαζε το φόβο του
σε μια μπανιέρα με απολυμαντικό.
Αυτός ο νέος ιός ο τηλεοπτικός
ο θανατηφόρος και μεταδοτικός
σαν μια θαλάσσια νάρκη στρογγυλός
με κερατάκια μικρά για να μπορεί
να κολλάει και να εκρήγνυται
από τη φύση του αποτελεσματικός,
ήρθε και κόλλησε στο μεσόφρυδο
του αυτο-εγκλεισμένου γέρου,
στο δόξα πατρί που λένε,
προκαλώντας του έναν ανεπαίσθητο κνησμό
και κάνοντάς τον να φέρει
παρά τις αυστηρές συστάσεις των γιατρών
το δάχτυλο στο σημείο το οχληρό.
Μα σαν τον άγγιξε δειλός
ευθύς μεταλλάχτηκε ο ιός
και πήρε μιας κόκκινης βούλας τη μορφή
στο τρίτο μάτι εκεί,
στο σημείο που λεν δόξα πατρί,
ενώ ο αυτοεγκλεισμένος γέρος
ημιλιπόθυμος από κάποια νέα ταραχή
και παίρνοντας χρώμα θαλασσί
σαν ένας μάντης Ινδός τυφλός
άρχισε να προλέγει τα μελλούμενα
με προφητείες αρχαίες ή σύγχρονες,
ένας προφήτης μεταβιβλικός.
