Εδώ το φως,
που ποτίζει το χώμα, βάφει τον ουρανό
και των ανθρώπων ξεπλένει τους ίσκιους.
Το κρασί των λέξεων
που κοινωνεί τα μάτια των λιγότερο ίσων.
Αυτών που περισσεύουν των συνθηκών
κι όρθιοι,
στα μονοπάτια των λύκων βαδίζουν.
Εδώ της πικρής πατρίδας φλάμπουρο,
των αγνώστων αγίων μνήμη.
Εκείνων που με θάνατο ονόμασαν
της ζωής τ’ αλμυρό πέρασμα,
της λευτεριάς η τρισέμορφη λέξη,
που ταΐζει γλαροπούλια
στου Ομήρου τα πέλαγα,
να βαφτίζουν του κόσμου τις στράτες.
Εδώ ο Λόγος, ευχή και μαχαίρι
στάρι και δίκταμο, σώμα και αίμα…
