Ο παππούς Δυσσέαςστον ήλιο έμοιαζε θεόςκαι στο σκοτάδι λύκος Α΄Την άνοιξη ανθίζει η Ρούμελη ψυχέςαλλιώτικες,που έχουν κοπεί στον κάμπο. Στη Χαϊνίτσα νίβονται, χρόνους πολλούς,λευκοντυμένοι οι εκατόν δεκαεπτάπου στάθηκαν στο Χάνι της Γραβιάςστου Στρατηγού το πλάι. Β΄Το όνομα του έδωσε στου Ιονίου τα νεράη Μαρουδιά του Ναυάρχου Κατσώνη.Δυσσέα τον εδώρισε στους […]
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
2 posts
Απαρηγόρητος ο περίπατος στις ραϊσμένες των λέξεων κάμαρες, όταν νύχτες επαναστάσεων μα το πρωί ήταν πάλι νύχτα. Μία χάρτινη του πεπρωμένου ξερολιθιά αυτή η αφήγηση, κοπέλα μεσόκοπη στους λυγμούς ηγεμόνος χρόνου. Το τέλος κερδώον σε δύσκολη σχολή αγκομαχά όπως η βροχή στη σαπισμένη στέγη. Σακάκι έρημο στην οίηση μίας στραβής […]