Ίσως να είμαστε ποιητές – της Διώνης Δημητριάδου

για μια στιγμή μονάχα ας ενδώσουμε
φωνάζουν οι καιροί
κι εμείς κωφεύουμε
στα ίχνη μέσα μας πατώντας διαρκώς
αναμοχλεύοντας έρωτες κορεσμένους
κι όλο για πρόσωπα μιλώντας
που χάθηκαν τότε παλιά

για μια στιγμή ας το παραδεχθούμε
αταίριαστα βαδίζουμε
ποτέ μας δεν θα δέσουμε σημαία στο κατάρτι
θα κλείσουμε τα μάτια
καθώς στα κύματα παραδομένο
λυγίζει το παγκόσμιο ιστιοφόρο
βυθίζεται αύτανδρο

για μια φορά μονάχα
να βάλουμε στους στίχους μας
των άλλων την κραυγή
που αδύναμη σε λίγο σβήνει
τότε ίσως να είμαστε ποιητές
για τούτη την πολύτιμη στιγμή
που γίναμε η φωνή των άλλων