You may also like
Από βιασύνη ίσως της φαντασίας όσο ο επουράνιος κόσμος, πιο θρασύς, θρονιάζεται στο μέσον της κάμαράς μου ένα σμάρι πουλιά μετανάστες στην […]
Η πρώτη που αγάπησαήταν η Ελευθερία, η γειτόνισσά μου.Είχε γαλανά μάτια,βλεφαρίδες με έντονο μαύρο χρώμα,Χείλη, σαν πέτρινα λιμανάκιακαι μαλλιά,καταρράκτες που τα γεννούσαν […]
Εγώ γράφω τα βράδια. Τα πουλιά κελαηδούν ξημερώματα. Δεν αλλάζει ο κόσμος κι αλλάζει. Δεν ενδίδει η ζωή, μας προδίδει. Το πρωί […]
Βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέπτη κάθε που πηγαίνει για κούρεμα. Η κόμη της νεότητος, πλέον σταχτωμένη κι αραιή, -δέντρο φυλλοβόλο που […]