Yearly Archives: 2020

Κατέρρευσε ο πύργος Στάχτη, ανθρώπων είδωλα Φτάνει μόνο ψίθυρος μνήμης Κουστωδίες λαθών Σπαράσσει μιά φωνή: «Το πεπρωμένο αστοχεί μόλις πιστέψεις σ’ αυτό» Συνωστισμός στις σκέψεις Επανεξέταση Έτοιμη η Ιστορία με το μολύβι και τον σβηστήρα στο χέρι Κουστωδίες προσμονής Ίχνη ανάσας Θα σωθεί το είδος να’ χει κι ο θάνατος […]

ΞΑΠΛΩΝΩ ΣΤΟ ΓΡΑΣΙΔΙ κι επεκτείνω με τα μάτια μου το σύμπαν Επεκτείνω τα σύννεφα, τις σκιές, την υγρή σιωπή της λίμνης Τα πουλιά παίζουν πιάνο στα πλήκτρα των δέντρων Ο άνεμος διασχίζει την επιφάνεια των πραγμάτων γυρίζει με ταχύτητα τον άτλαντα κι οι χώρες παίρνουν δρόμο κι ο κόσμος γυρίζει […]

Ο Κύβος ερίφθη, Πωλείται Τέσσερις μπήκανε με κούτες ανά χείρας Ταινίες και χαρτιά, κόλλαγαν τα σπλάχνα 35 χρόνων Ο γερανός ανεβοκατέβαινε τελείωσαν τα χρόνια θρύψαλα. Παλαιά κατασκευή τετραμελής διάλυση, ζημιές ανεπανόρθωτες. Άδειασε η ψυχή άδειασαν οι βιτρίνες άδειος χωρος, οι χθεσινές χαρες οι φωνές η ζωή. Τα παιδιά χοντρή πινελιά […]

ΒΟΔΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ* Στις πεντελίσιες φλέβες τους κυλούσε του χορταριού τ’ αμάλαγο χρυσάφι. Και πού να φανταστούν τα ζωντανά με τους μεγάλους οφθαλμούς της Ήρας πως πιλαλούσαν Τσέτες το κατόπι τους να κατακόψουν το λιοβασίλεμα που μέσα τους ανθούσε. Γοργά τ’ αφεντικά σε βάρκα στριμωχτήκαν, τους πήρε αρόδο το φευγιό, […]

Μένει όλο και πιο πολύ μέσα στο σπίτι. Στην αρχή το διασχίζει. Πάνω κάτω. Ασταμάτητα. Σιγά-σιγά ,ολοένα και κάτι του αφαιρεί. Και αποσύρεται διαδοχικά από το ένα, το άλλο δωμάτιο. Ώσπου μια παλιά μπερζέρα αρκεί, με τα ορθωμένα της αφτιά ν’ ακούει τους ήχους. Τόσων εικόνων φωνές. Ανέμους κυανούς του […]

Την ώρα τη συνηθισμένη καθώς η τηλεόραση μετέδιδε ακόμη ένα δελτίο ειδήσεων κεντρικό πάλι και πάλι, σε άλλη μια παραλλαγή, ένας νέος ιός, τηλεοπτικός θανατηφόρος και μεταδοτικός όμοιος με της πανδημίας τον κορονοϊό, πετάχτηκε σαν ελατήριο απ’ την οθόνη ορμητικός και κόλλησε στο μέτωπο ενός αυτο-εγκλεισμένου χρόνια τώρα γέρου που […]

Μικροσκοπικές κόκκινες πεταλούδες Με το θάνατο στα χέρια δεν μπορείς να γνέψεις τα σινιάλα του νερού οι μέλισσες περιπολούν πάνω απ’ τα βότανα και στα τροχεία ακονίζουν τα μαχαίρια χιλιάδες μικροσκοπικές κόκκινες πεταλούδες κρύβονται μέσα στο στόμα μου είναι προσωρινά ασφαλείς μέχρι να έρθει η ώρα μου τότε θα ξεχυθούν […]

για μια στιγμή μονάχα ας ενδώσουμε φωνάζουν οι καιροί κι εμείς κωφεύουμε στα ίχνη μέσα μας πατώντας διαρκώς αναμοχλεύοντας έρωτες κορεσμένους κι όλο για πρόσωπα μιλώντας που χάθηκαν τότε παλιά για μια στιγμή ας το παραδεχθούμε αταίριαστα βαδίζουμε ποτέ μας δεν θα δέσουμε σημαία στο κατάρτι θα κλείσουμε τα μάτια […]

Απομονώστε το φόβο και τον πανικό, χειροκροτείστε τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριες, αποχαιρετίστε από μακριά τους αγαπημένους σας που έχουν τον κορονοϊό και πρόκειται να φύγουν, μείνετε συντονισμένοι έως νεωτέρας, τα καθέκαστα όπου να ’ναι θα ωριμάσουν, τα λαγόνια του χρόνου είναι αέρινα, το μαύρο γεράκι που κόβει βόλτες πάνω […]

Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, δεν θα φιλοξενήσεις κανέναν άστεγο. Για να μην λερώσει με τη γύμνια των ποδιών το φρεσκοπλυμένο μάρμαρο και με τη δυσωδία του τα κατάλευκα σεντόνια. Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, δεν θα καλέσεις για δείπνο κανέναν πεινασμένο. Από φόβο μήπως λεηλατήσει τα τρόφιμα […]