Yearly Archives: 2020

Ξεκαρφώνω πόρτες και παράθυρα, σπρώχνω τους τοίχους παραπέρα ν’ ανασάνει ο χώρος, σκάβω κάτω από την πολυθρόνα που συνήθιζες να κάθεσαι. Θέλω το φως να σε φτάσει, να φτάσει τη φαγωμένη σάρκα σου, τα μαυρισμένα νύχια σου, τις άσπρες ρίζες των βαμμένων μαλλιών σου. Θέλω εκείνη την ελιά να δω […]

(με αφορμή τους θανάτους στην Ιταλία) Κι όσο να φύγει το κοτσύφι απ’ την ελιά και να φτεροκοπήσει μέχρι τη σκιά της άγριας αγκινάρας, και από εκει η μύτη του κίτρινη να σπιθίσει αφού ένας ήλιος, που άλλη μέρα τέτοιος δεν εβγήκε, το ράμφος του σημάδευε απ’ το πρωί, το […]

Εγώ που σπούδασα τη θάλασσα μέχρι τη ψίχα των οστράκων το Κενό αλέθοντας στα δόντια το αψύ μέταλλο του γέλιου του το ερωτικό του δάγκωμα στον ώμο το χάδι το θανατερό Τώρα μιλώ στα αγέννητα παιδιά μου τα βήματά τους ανιχνεύω στα χνούδια της σιωπής απάτητη η βαμβακένια νύχτα Τα […]

Είχαν βλαστήσει από καιρό οι καλοήθεις όγκοι της ευτέλειας… Μια ιχνηλασία άκαρπη πάνω από τέλματα αχανή υπαίθρια κηρύγματα και φρούτα που τ’ ανάθρεψαν αυξητικές ορμόνες. Τώρα μας κυνηγούν οι μεσολαβητές με τα κρυμμένα μάγια στο μανίκι. Για μια στιγμή κάνουν ότι μας συμπονούν για μια μοναδική στιγμή τη σωτηρία των […]

«Πρίν μπεῖς τίναξε τά ροῦχα σου, φέρνεις ὅλη τή σκόνη μέσα», ἔλεγε ἡ μάνα μου ‒γι’ αὐτό τό σπίτι μας ἤτανε τότε καθαρό. Τώρα πού ἡ μάνα πέθανε, ἡ σκόνη μπαίνει ἀνενόχλητη, περνᾶ ἀπό κάθε χαραμάδα, κάτω ἀπ’ τίς πόρτες, καλύπτει καθρέφτες καί τζάμια, ἕρπει στά ξύλινα πατώματα. Ἡ σκόνη […]

Χωριό μου με τη βρύση σου στέρνα με τη βοή σου δάσος μου μυστικό κι o Ουρανός- ρίζωμα βράχου, ακίνητος. Δυο μάτια σκοτεινά στο φρύδι καρφωμένα της Ανατολής και δυο καμένα δάχτυλα κρατούν ξανά τα σύμβολα. Θυμώνουν ξεραμένα λαρύγγια στο ισοκράτημα αρχαίων ύμνων Τί τα φορτώσατε; τους στίχους, το μέλος […]

Οι κουτσουπιές και οι πασχαλιές σύντομα θα ανθίσουν και το ‘γλυκύ μου έαρ’ θα ψάλλουμε γι’αυτούς που χάνουμε τούτη την άνοιξη του δύο χιλιάδες είκοσι. Ενώ η φύση ασθενεί ευχαριστώ τους φόβους μας για τις ελπίδες που γεννούν.

Θα σας πω τις τελευταίες εφτά μέρες της ζωής μου Υπάρχει νεκρός μπροστά μου. Ωραία, να τον προσπεράσεις Η καρδιά Ξέρεις ότι ποτέ δεν απαντώ στο τηλέφωνο Η Νέα Υόρκη την νύχτα. Η ίδια από ψηλά Η έλλειψη βαρύτητας σκοτώνει. Τώρα μόνο πετάω Η Ουγκάντα σε ψύχος Το παγοδρόμιο μια […]

Χτυπούσαν έντονα την πόρτα κι εγώ ματαίως ρωτούσα ποιος Τις αλυσίδες λύνω πάω να ανοίξω Σωστά το υπέθεσα Ήμουν εγώ Μ’ έσπρωχνα μ’ έσπρωχνα να μπω Μην μπείτε είπα αυτή η πόρτα είναι μόνο είσοδος (Εν ξένη γη)

Απανθρωπιές και τραγωδίες δεν μου είναι άγνωστες. Δια πυρός και σιδήρου τις έζησα. Αν με ψάξεις θα βρεις τα βαθιά τους σημάδια. Σκοτάδια, καταχνιές και θλίψεις τα κουβαλάω στις αποσκευές μου. Έχω πιστοποιητικά, συστατικές επιστολές για δοκιμασίες που άντεξα. Παίρνω, λοιπόν, το δικαίωμα να στραφώ και να βιώσω τα φωτεινά […]