Yearly Archives: 2020

Β΄, 2. Επορθμεύθη νεκροβαρής άκατος. ΚΡΙΝΑΓΟΡΑΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Πώς να σε ονομάσω συνταξιδιώτη Πουλί διαβατάρικο σαυράδα που λιάζεται Όπως και να σε πω γυρεύεις στοργή όταν η καρδιά σου ανοίγει τριαντάφυλλο και ψιχαλίζει ασημένια η μουσική «‒Πες μου πού κρύβονται τα χρόνια μας Πες μου πού κρύβονται» Ολονυχτίς νανουρίζω τον […]

Έργο Άφθαστης τέχνης Λεπτοδουλεμένο (Εξωσκελετός Με σμαραγδένιο θώρακα αδιαπέραστο Πλήρης εξάρτυση Εξοπλισμός πανάκριβος: Όραση υψηλής ανάλυσης Χιλιάδων μεγαπίξελ Κεραίες αισθητήρες ακριβείας Δαγκάνες φοβερές Φόδρα φτερών πολύτιμη, μεταξωτή) Τέλειο Πάνοπλο Για τον αγώνα της μιας μέρας Τσακισμένο Στο ράμφος του χελιδονιού. (Από το ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΦΥΛΛΑ, Κέδρος, 2007)

Στους δρόμους μιας χαμένης πόλης περιπλανήθηκα μιας πόλης δίχως όνομα οι άνθρωποι όλοι ίδιοι κι απαράλλαχτοι δεν μιλούσαν καθόλου για τα ουσιώδη είχαν ένα Η στο στήθος έπαιρναν εντολές από τις μαύρες οθόνες που ήταν παντού ήταν πειθήνιοι δεν χωρούσε αντίρρηση στα θέσφατα των ιερέων μια πόλη φαντασμάτων μια πόλη […]

Πετάγομαι χαράματα από λήθαργο κι αντικρίζω δασωμένο ολόκληρο το σπίτι σφεντάμια οξιές καρυδιές στην κρεβατοκάμαρα και στις γωνιές των άλλων δωματίων γεμάτη δρυς και κέδρους η κουζίνα έμεινα άναυδος για ώρες κουτουλώντας στους κορμούς σαστισμένο κατοικίδιο που χάθηκε στο δάσος ώσπου εξαγνισμένος κατάλαβα πως επιτέλους έλειπαν από παντού τα έπιπλα […]

Η άνοιξη έφτασε βουβή στη σκονισμένη μας πόλη το φως πάει κι έρχεται δίχως ανθρώπων σκιές τα σπίτια γέμισαν πολυπληθή μοναξιά ανάμεσα σε ξένους με ταμπέλα κοινή ζευγάρια τρομαγμένα πως κάποια στιγμή θ’ αγγιχτούν βαθιά με τα μάτια. Ευνουχισμένα παιδιά με παρά φύση μεγάλωμα μπροστά σε οθόνες δεν πρέπει να […]

Από βιασύνη ίσως της φαντασίας όσο ο επουράνιος κόσμος, πιο θρασύς, θρονιάζεται στο μέσον της κάμαράς μου ένα σμάρι πουλιά μετανάστες στην αυλή μου βρίσκουν απάγκιο Μειλίχιος ο ήλιος επεμβαίνει στο σπίτι μου Ποτίζω τις γλάστρες με δυόσμους και βασιλικούς∙ Τον καλοδέχονται. Μυρωδικά και γιασεμιά γλιστρούν στα πόδια Του σερβίρω […]

Βραχύς ο χρόνος κι η ζωή μικρή κι η τέχνη μας ατύλιχτο κουβάρι την ευκαιρία, μια στιγμή θα πάρει, κι είν η διάγνωση μας δύσκολη πολύ. Συνεργασία θέλει ο γιατρός ο άρρωστος να βοηθήσει πρέπει το περιβάλλον ναν’ ευνοϊκό κι οφείλει ο θεράπων να κατέχει, τον τόπον και την εποχή […]

Προσπάθησα, αλλά μάταια. Προσπάθησα ν’ ανοίξω τα μάτια αργά, όχι για να κοιτάξω, αλλά ν’ αντιληφθώ εκείνους που στέκονταν δίπλα μου. Αδύνατον. Η αναπνοή μου ήταν κανονική, δεν κατέβαλα ιδιαίτερη προσπάθεια, όμως το σώμα δεν υπάκουε. Δεν πεινούσα και δεν διψούσα. Ήταν άραγε βράδυ; Πρωί, δηλαδή ξημέρωμα; Κάποια άλλη ώρα […]

Όταν έρχεται ο πόνος να σωπαίνεις. Βαθιά στο σώμα να τυλίγονται οι λέξεις να μη βρει έδαφος το κλάμα και γίνει ποταμός βαριά πέτρα κατρακυλώντας στα πιο απόκρημνα σκοτάδια. photo credit: James Kerwin Photographic Sand Filled // New Video via photopin (license)