Yearly Archives: 2021

Ο παππούς Δυσσέαςστον ήλιο έμοιαζε θεόςκαι στο σκοτάδι λύκος Α΄Την άνοιξη ανθίζει η Ρούμελη ψυχέςαλλιώτικες,που έχουν κοπεί στον κάμπο. Στη Χαϊνίτσα νίβονται, χρόνους πολλούς,λευκοντυμένοι οι εκατόν δεκαεπτάπου στάθηκαν στο Χάνι της Γραβιάςστου Στρατηγού το πλάι. Β΄Το όνομα του έδωσε στου Ιονίου τα νεράη Μαρουδιά του Ναυάρχου Κατσώνη.Δυσσέα τον εδώρισε στους […]

Αν η σκιά του Κυβερνήτησκόρπιζε τα φαντάσματατης άδειας ΠολιτείαςΑν κλείδωναν τα τρωκτικάμε τις χλιδάτες μάσκεςστου Γέρου το έντρομο μπουντρούμιΑν προσκυνούσε η εξέδρα μια φοράπέρα απ’ της μπάλας τους θεούςτον Γιο της ΚαλογριάςΑν έβγαινε Πρωταπριλιάη άδεια επαιτείας του ΤουρκοφάγουΑν ο Δυσσέας σκόνταφτε τυχαίαγλιστρώντας απ’ τον βράχο της ΑκρόποληςΑν είχαν επιτέλους ξοφληθείτα […]

Δεν ήτανε πολεμιστήςένα παιδί αμούστακο ήτανεπου κουβάλαγε νερό στους μαχητές μα η καδιά του λαχταρούσε ένα τουφέκιτα χέρια του διψούσαννα τραβήξουν τη σκανδάληστο δρόμο από τη βρύση στο καραούλιόλο σκεφτόταντις μάχες που δεν έδωσετις μάχες που θα δώσει όμως σαν έφτασε η ώρατο αίμα δεν του άρεσεη οχλοβοή δεν τον […]

Χιονίζει στην Αράχωβα.Τον θυμωμένο Παρνασσό η αντάρα κρύβει.Skiers με φόρμες κολλητέςμπαίνουν στα pub για ένα drink,τρέχουνε στα fast food,τρώνε hot dog με ketch up.Χορεύουνε στις disco techno και σκυλέ,φοράνε anorak, lip stick στα χείλη,στους καρπούς Swatch.Καπνίζουν Marlboro, Silk cut και Lucky Strike. Φρουμάζει τ’ άλογο του Μουσταφάσφαγμένο στο σοκάκι.Κυλάει το […]

Στεριές και θάλασσες, κλέφτες κι αρχικουρσάροι,να πούμε commandantes κι αμιράληδες. Να πούμε ιερά και όσια κεκοιμημένων πληρωμάτων. Αλλονών εκόψανε τις κάρες, αλλονών τα δάκτυλα, τ΄ άρβυλα τους έσκισαν για να χωρέσουνε στη γης ξυπόλητοι,να πνίγεται η αγρύπνια τους.Κι εμείς; Εμάς μας πρέπει να πατούμε σιγανά,με σέβας να μεταλαβαίνουμε το χώμα. […]

Κρύφτηκα βαθειά για να συλλογιστώσαν να κλειδώθηκα μέσα στα πόδιαμιας γυναίκαςξέρω πως μελετούνε το κακό μουείμαι παλληκαράς, γεμάτος νουπανούργος γόνος της γενιάς μουστα μάτια έχω γνώριμα τα μονοπάτιατης αράχνης και του δυόσμουόμως δεν βλέπω σωτηρίαείμαι σημαδεμένος, δεν γλυτώνω έτσι μού ’ρχεταιένα πρωί από την Ακρόπολημέχρι την Τροία να πηδήξωόπου αύριο […]

Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,κάτι σαν πάχνη που θολώνειόταν κοιτάξεις στον καθρέφτητις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες. Είναι βαριά τα λόγιακαι πιο πολύ όταν οι άνθρωποιγίνονται ανυπόφοροι,κι είναι μια ζωή μετρημένηπου αλλάζει,αν και αυτό πρέπει κάποτε να το αποδείξεις. Σε λίγο έρχεται η Στέλλα,καθαρίζει τους καθρέφτεςκαι βάφει […]

Ἔτσι ξυπνᾶνε καὶ πάλι τὶς νύχτεςστὸ ἔρημο τὸ καφενεῖο τῆς πλατείαςμὲ τὶς καρέκλες του τὶς ξεχασμένεςκαὶ τὰ νερὰμὲς τὶς φαγωμένες τὶς κορνίζες τουςκρεμασμένοι σειρὰστὸν τοῖχοοἱ ἥρωες τῆς Ἐπανάστασης εἶναιμαζὶ κι οἱ σημαιοῦλεςκι ὁ σπάγγοςκι ἡ ξεραμένη δάφνητί Κολοκοτρώνης, τί Νικηταρᾶς, τί Καραϊσκάκηςκι οἱ δυὸ πρίγκηπες ἀπὸ τὴ ΡωσίαἈλέξανδρος καὶ ΔημήτριοςὙψηλάντηςαὐτοὶ […]

πάνω σ’ ένα δέντρονα κρυφτείεκεί ψηλάνα τρυπώσειμέσα σε μια φυλλωσιάτόσο πυκνήώστε κανείςνα μη τον βλέπεινα τους κάνειν’ αναρωτιούνταινα ψάχνουν να τον βρουννα τον αναγνωρίσουνόπως μακάριοςθα υμνείτο τέλος των κλουβιώνμ’ ένα κελάηδισμαπου θα ακούγεταιτέλειο σαν λάθοςαπλό σανευτυχία

Μετά κλείνονται σπίτικαι δεν βάζουν κανένανγιατί αν τους αγγίξειδεν θα ζήσουν για πάντα. Στο δωδέκατο κύμαθα σου φέρω βιβλίαγια να έχεις να σκίζειςενώ πλένω τα δόντια. Παραγγείλτε λουλούδιαπου φυτρώνουν στο δέρμαγιατί έτσι θυμάστεπερασμένα ταξίδια. Θα φορέσει τη μάσκαγια να πέσει στον ύπνοη ζωή που θα ζούσεανεβαίνει στο YouTube. Οι ελεύθεροι […]