Μάρτιος Μήνας Ποίησης

Χιονίζει στην Αράχωβα.Τον θυμωμένο Παρνασσό η αντάρα κρύβει.Skiers με φόρμες κολλητέςμπαίνουν στα pub για ένα drink,τρέχουνε στα fast food,τρώνε hot dog με ketch up.Χορεύουνε στις disco techno και σκυλέ,φοράνε anorak, lip stick στα χείλη,στους καρπούς Swatch.Καπνίζουν Marlboro, Silk cut και Lucky Strike. Φρουμάζει τ’ άλογο του Μουσταφάσφαγμένο στο σοκάκι.Κυλάει το […]

Στεριές και θάλασσες, κλέφτες κι αρχικουρσάροι,να πούμε commandantes κι αμιράληδες. Να πούμε ιερά και όσια κεκοιμημένων πληρωμάτων. Αλλονών εκόψανε τις κάρες, αλλονών τα δάκτυλα, τ΄ άρβυλα τους έσκισαν για να χωρέσουνε στη γης ξυπόλητοι,να πνίγεται η αγρύπνια τους.Κι εμείς; Εμάς μας πρέπει να πατούμε σιγανά,με σέβας να μεταλαβαίνουμε το χώμα. […]

Κρύφτηκα βαθειά για να συλλογιστώσαν να κλειδώθηκα μέσα στα πόδιαμιας γυναίκαςξέρω πως μελετούνε το κακό μουείμαι παλληκαράς, γεμάτος νουπανούργος γόνος της γενιάς μουστα μάτια έχω γνώριμα τα μονοπάτιατης αράχνης και του δυόσμουόμως δεν βλέπω σωτηρίαείμαι σημαδεμένος, δεν γλυτώνω έτσι μού ’ρχεταιένα πρωί από την Ακρόπολημέχρι την Τροία να πηδήξωόπου αύριο […]

Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,κάτι σαν πάχνη που θολώνειόταν κοιτάξεις στον καθρέφτητις λεπτομέρειες και την ασχήμια που συνήθισες. Είναι βαριά τα λόγιακαι πιο πολύ όταν οι άνθρωποιγίνονται ανυπόφοροι,κι είναι μια ζωή μετρημένηπου αλλάζει,αν και αυτό πρέπει κάποτε να το αποδείξεις. Σε λίγο έρχεται η Στέλλα,καθαρίζει τους καθρέφτεςκαι βάφει […]

Ἔτσι ξυπνᾶνε καὶ πάλι τὶς νύχτεςστὸ ἔρημο τὸ καφενεῖο τῆς πλατείαςμὲ τὶς καρέκλες του τὶς ξεχασμένεςκαὶ τὰ νερὰμὲς τὶς φαγωμένες τὶς κορνίζες τουςκρεμασμένοι σειρὰστὸν τοῖχοοἱ ἥρωες τῆς Ἐπανάστασης εἶναιμαζὶ κι οἱ σημαιοῦλεςκι ὁ σπάγγοςκι ἡ ξεραμένη δάφνητί Κολοκοτρώνης, τί Νικηταρᾶς, τί Καραϊσκάκηςκι οἱ δυὸ πρίγκηπες ἀπὸ τὴ ΡωσίαἈλέξανδρος καὶ ΔημήτριοςὙψηλάντηςαὐτοὶ […]

πάνω σ’ ένα δέντρονα κρυφτείεκεί ψηλάνα τρυπώσειμέσα σε μια φυλλωσιάτόσο πυκνήώστε κανείςνα μη τον βλέπεινα τους κάνειν’ αναρωτιούνταινα ψάχνουν να τον βρουννα τον αναγνωρίσουνόπως μακάριοςθα υμνείτο τέλος των κλουβιώνμ’ ένα κελάηδισμαπου θα ακούγεταιτέλειο σαν λάθοςαπλό σανευτυχία

Μετά κλείνονται σπίτικαι δεν βάζουν κανένανγιατί αν τους αγγίξειδεν θα ζήσουν για πάντα. Στο δωδέκατο κύμαθα σου φέρω βιβλίαγια να έχεις να σκίζειςενώ πλένω τα δόντια. Παραγγείλτε λουλούδιαπου φυτρώνουν στο δέρμαγιατί έτσι θυμάστεπερασμένα ταξίδια. Θα φορέσει τη μάσκαγια να πέσει στον ύπνοη ζωή που θα ζούσεανεβαίνει στο YouTube. Οι ελεύθεροι […]

…ΕΦ’ ΟΣΟΝ Αν σου κυλάει το αίμα δυνατόστην αρτηρία την πρώτη-πρώτη της ζωήςαν λες, “δε γαμιέται, εγώ θα συνεχίσω”Ανίσως σου απομένουν λίγες Στιγμές, που θες πολύ,αβάσταχτες να σπαρταρήσουνσαν το καμακωμένο το θεριό,που ακόμα μέσα του κραυγάζει το ένστικτό τουκι επιμένει, κει πάνω στη διχαλωτή αιχμή,όλο πνιγμένο στον αφρό της αγωνίας:-Θα […]

Να’ τοι, κρατούν την ελευθερίααπό τα αυτιά τη μύτη και τη γλώσσα. Στις απόκριες φορούν μάσκες αρπαχτικώνκαι τις τρώνε ωμά τα σωθικά. Ανοίγουν δυνατά το ραδιόφωνονα μην ακούγονται τα ουρλιαχτά της. Έπειτα φορούν ταγέρ, κoστούμιακαι γραβάτες. Οδεύουν κομψοί στο θέατρο. Στα παρασκήνια οι μαριονέτεςκόψαν με τα σκοινιά τους τα δάχτυλατου […]

Ο τόπος μας είναι κλειστός, γύρω τριγύρω τα βουνάΚι ανάμεσά τους οι πόλεις κι οι κάμποι στενοί, θάλασσα διάστικτηΑπό νήσους αέρινες για ν’ αγκυροβολεί η ελπίδα μας ταξιδεύοντας. Δεν υπάρχει φόβος εδώ μην χαθείς στο κενό, δεν υπάρχει κενόΟύτε ερημία που άλλους τρομάζει.Εδώ οι λόφοι και τα ήπια όρη που […]