αυτό που ξέρω είναι αυτό που δεν ξέρω
αν εκείνο που έχω ξεχάσει διαρκώς θυμάμαι
αν κάθε ζωή μού θυμίζει τον θάνατο
ας μην ξέρω όπως ξέρω να κρατώ ζωντανούς
τους νεκρούς ώστε να μας θυμούνται
Share:
You may also like
Πόσο γυμνός ένιωσε ο ποιητής Όμικρον όταν όλα είχαν τελειώσει στο χαρτί, η πένα αναπαύτηκε οριζόντια και το μελάνι στέρεψε. Τα ποιήματα […]
Σηκώνεσαι με αινιγματικό χαμόγελο, με τραβάς απ’ το χέρι την πόρτα δείχνοντας. Όμως εγώ είμαι κομμένη στα δυο. Το ένα μέρος σφηνωμένο […]
Εδώ το φως,που ποτίζει το χώμα, βάφει τον ουρανόκαι των ανθρώπων ξεπλένει τους ίσκιους.Το κρασί των λέξεωνπου κοινωνεί τα μάτια των λιγότερο […]
Μήνα παρθένου χρυσά μαλλιάΚορίτσι άνοιξηΝ’ανεμίζουν αρώματα γεύσειςΚορίτσι ρόδο ήταν στήθος ανάλαφρουΛευκού πηλού από αθωότηταΚαμωμένου και σάρκαΚορόμηλου κι ένας αετός τρυπωμένοςΣτα σπλάχνα της […]