Οι κουτσουπιές και οι πασχαλιές
σύντομα θα ανθίσουν
και το ‘γλυκύ μου έαρ’ θα ψάλλουμε
γι’αυτούς που χάνουμε
τούτη την άνοιξη του δύο χιλιάδες είκοσι.
Ενώ η φύση ασθενεί
ευχαριστώ τους φόβους μας
για τις ελπίδες που γεννούν.
Share:
You may also like
Άδραξε το σφυρί και τη χτυπούσε Το πριόνι ακόνισε και τη διαμέλιζε Κι εκείνη αντιστεκόταν σθεναρά Μικρόβια στάλαξε στις φλέβες της Την […]
Μετά κλείνονται σπίτικαι δεν βάζουν κανένανγιατί αν τους αγγίξειδεν θα ζήσουν για πάντα. Στο δωδέκατο κύμαθα σου φέρω βιβλίαγια να έχεις να […]
Λοιπόν, σὰν ὑάκινθος λυγίζω ἀπὸ τὸ βάροςτῆς προσμονῆς σουκαθὼς ὁ ἥλιος γέρνει τὸ ἀπόβραδοκαὶ μιὰ ἀχτίδα λάμψηςπεριέρχεται κατ’ εὐθεῖαν στὴν κατοχή μου […]
Κατέρρευσε ο πύργος Στάχτη, ανθρώπων είδωλα Φτάνει μόνο ψίθυρος μνήμης Κουστωδίες λαθών Σπαράσσει μιά φωνή: «Το πεπρωμένο αστοχεί μόλις πιστέψεις σ’ αυτό» […]