Οι κουτσουπιές και οι πασχαλιές
σύντομα θα ανθίσουν
και το ‘γλυκύ μου έαρ’ θα ψάλλουμε
γι’αυτούς που χάνουμε
τούτη την άνοιξη του δύο χιλιάδες είκοσι.
Ενώ η φύση ασθενεί
ευχαριστώ τους φόβους μας
για τις ελπίδες που γεννούν.
Share:
You may also like
Καλύτερ’ ανιστόρητα να το δεχτούμεσαν προσταγή της μοίρας – πέρασε από δω.«Η Αγία Ελένη στην Κύπρο»(Μεθιστορία, 1995) Αν ο Κανάρης, όπως και […]
Σηκώνεσαι με αινιγματικό χαμόγελο, με τραβάς απ’ το χέρι την πόρτα δείχνοντας. Όμως εγώ είμαι κομμένη στα δυο. Το ένα μέρος σφηνωμένο […]
Μαλαμοκαπνισμένο σκάλιζε ασήμιμερόνυχταεπιδέξιος μάστορας στο κόσμημαΚυπριωτάκι δεκαεννιά χρονώνπου το ’χε ρίξει η τύχη του στα ξένανομάς παραδαρμένος κι ορφανόςκι έβαζε τέχνη περισσή,όλο […]
Κακός κουρέας… Να χτενίζω την ομορφιά με το ρήμα μου θέλω και το υποκείμενο να το έχω στη μέση του εαυτού μου… […]