Ξεδοντιασμένοι
σε χρόνους μοχθηρούς τρεφόμασταν
με πτώματα ονείρων
Βρυκόλακες
οι Ατρείδες εν χορώ
απασφαλίζουν
την ταφόπλακα
Σήμανε πόλεμος
γι’ αντάρτη ουρανό
για μνήμες Παρθενώνα
Συνοδοιπόροι σκυθρωποί
έστησαν χαρακώματα
κι οι Οσμανίδες λούφαξαν
στις φρυγικές ακτές
Τρίζουν τα δόντια των νεκρών
βαθιά στο χώμα
Τρέμουν μην επαναληφθεί σαν φάρσα
η ιστορία
Βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέπτη κάθε που πηγαίνει για κούρεμα. Η κόμη της νεότητος, πλέον σταχτωμένη κι αραιή, -δέντρο φυλλοβόλο που […]
Άνοιξη κι ενώ βοούσαν τα καντούνια της Βοστίτσας ο Φλέσσας ξεστόμιζε απειλές ανεμοστρόβιλες για την αξημέρωτη μέρα που τα πέταλά της θορυβούσαν […]
«Μόνο το ρόδο είναι αρκετά εύθραυστογια να εκφράζει την Αιωνιότητα»Paul Claudel Άφησα ένα φιλί στην παλάμη σου(για να κερδίσω την αγάπη σου […]
Ηχεί, υπερηχεί μεταλλική ακουστικήη σεισμική προέλαση σαν Μάρς των λεγεώνωνσάρωνε τα τοπία,άγγιγμα μνήμης, στο σώμα τους το χέρι της καρδιάςεικονογραφημένοι θρύλοι σε […]
