Daily Archives: 31 March 2020

Aστραπές εκτροπές παρεκτροπές στον ακάλυπτο και τ’ αδέσποτα στο δρόμο Βγήκε απ’ τον καθρέφτη του πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο και χάθηκε σε σοκάκι σκοτεινό Ό,τι ήθελε να ζήσει είχε ένα ξεχασμένο όνομα πριν το τέλος κάθε ομορφιά τού φαινόταν περιττή κι ο έρωτας μια πρόβα θανάτου με προπληρωμένο τέλος Άλλωστε […]

Σειρὰ χελιδονοφωλιὲς νὰ περιμένουν καθὼς ὁ ἥλιος βασιλεύει πάνω μου τὸ ἀπλανές του τίποτα εἰκονίζοντας ὡς δι’ ἐσόπτρου τὸ τέλος ξαπλώνω πάλι στὸν θάλαμο τῶν ἀσθενῶν ἐν μέσῳ δύο πονεμένων ἀδελφῶν.   Ὅλη τὴ νύχτα φώναζε τὴν Παναγιὰ ὁ ἕνας γογγύζοντας τὸ πονεμένο του μέσα ἐνῶ θυμόταν κάποτε μικρὸ παιδὶ […]

Στους κλώνους μιας τσιντόνιας αιμάτινο πουκάμισο κόκκινο βάφει του χιονιά το σάβανο. Σφυρίζει αγέρας στα ηφαίστεια των σπόρων. Σκάβει ουρανούς με ονόματα βαριά και την ελπίδα ταξιδεύει στις ανθρώπινες πλατείες να κυματίσει δάκρυ στης ψυχής την έρημο. Κι ας μπήγονται καρφιά στις λέξεις. Κι ας αναδεύονται στην τρύπα τους τα […]

Ο πατέρας έφυγε. Θέλω να πω: είναι στην πρώτη γραμμή. Στέκεται και περιμένει. Ή μάλλον δεν κάθεται ποτέ. Όλο νέες εισαγωγές στο νοσοκομείο κι εκείνος πρέπει ν’ αποφασίσει. Ήρεμα, ψύχραιμα. Να μην πανικοβάλλεται μες στον πανικό. Όταν γυρίσει στο σπίτι, όχι πολλές αγκαλιές. Πώς είναι ένας ήρωας ο πατέρας όταν […]

Μένουμε σπίτι μα το μυαλό μας ταξιδεύει στα αποτεφρωτήρια του Μπέργκαμο και σε εκείνους που αντίκρισαν κατάματα τον άγγελο του χαμού μέσα στην τέλεια μοναξιά. Μένουμε σπίτι αυτές τις μέρες λίγο περισσότερο αντιμέτωποι με τον εαυτό μας τώρα που η ζωή κατάντησε μια κλωστή ξεφτισμένη, αδύναμη που ψαλιδίζει απότομα κάποιο […]

Σηκώνεσαι με αινιγματικό χαμόγελο, με τραβάς απ’ το χέρι την πόρτα δείχνοντας. Όμως εγώ είμαι κομμένη στα δυο. Το ένα μέρος σφηνωμένο στο ίδιο μέρος άρχισε ήδη ν’ απλώνει ρίζες φιλοξενεί τις πασχαλίτσες στις εσοχές του κάνει συντροφιά στη βραδυκίνητη χελώνα. Αλλά το κεφάλι είναι πάντα πρόθυμος αναχωρητής. Δεν διστάζει […]

«Τλήτε, φίλοι» (Ιλ. Β 299) Τραβάτε, τραβάτε το κουπί, κουρασμένοι σύντροφοι Να φέρουμε τούτο το παλιό σκαρί πιο κοντά στην ακτή Που τόσο καιρό παλεύει να φτάσει Απλώστε, απλώστε το πανί, πονεμένες ψυχές Να πιάσει λίγο απ’ την πνοή του ανέμου Μη ξεχνάτε, τα χειρότερα έχουν περάσει Σχίστε, σχίστε τη […]

Τώρα που δε δουλεύουν πια οι ταχυδρόμοι ψάχνω απεγνωσμένα έναν φάκελο να σού στείλω όσα δεν είπα. Γράφω ατέλειωτα τα ρ τα σ τα ω όσα δε πρόλαβα όσα σταμάτησαν μισά γυρεύοντας πάλι μιαν αρχή να ξεγελά το τέλος. Σαλιώνω το ποίημα το μισό το κλείνω το σφραγίζω και γράφω […]

Λένε ότι ο θανατηφόρος ιός ξεκίνησε από πλανόδιο που έφτιαχνε σούπα νυχτερίδας εκείνη έμεινε αλώβητη – σκιά που το σούρουπο κολλά στον τοίχο του δωματίου μου η μορφή της ανοίγει διάπλατα τα πελώρια φτερά της φυλλόρροια στα ανοιχτά μου πνευμόνια σμίγει και διακλαδίζεται μες στις φλεβίτσες άνοιξης που μεγαλώνουν στα […]