Μετέωρος πάλι στίς βραχώδεις ρωγμές του στίχου. Ν’αφουγκραστείς απ’ τα έγκατα τα ελάχιστα και τα μέγιστα, τα νοητά κι απερινόητα του κόσμου. […]

Μένει όλο και πιο πολύ μέσα στο σπίτι. Στην αρχή το διασχίζει. Πάνω κάτω. Ασταμάτητα. Σιγά-σιγά ,ολοένα και κάτι του αφαιρεί. Και […]