Τώρα που δε δουλεύουν πια οι ταχυδρόμοι
ψάχνω απεγνωσμένα έναν φάκελο
να σού στείλω όσα δεν είπα.
Γράφω ατέλειωτα
τα ρ τα σ τα ω
όσα δε πρόλαβα
όσα σταμάτησαν μισά
γυρεύοντας πάλι μιαν αρχή
να ξεγελά το τέλος.
Σαλιώνω το ποίημα το μισό
το κλείνω το σφραγίζω
και γράφω καλλιγραφικά
ένα όνομα.
Που εσύ δεν θα διαβάσεις.
Τον δρόμο εκείνο.
Που κανείς ποτέ πια
δεν θα βρει.
