ξέρω πολύ το τίποτα
στης τσίχλας τον ρυθμό
στους πολυσύχναστους δρόμους
νιώθοντας το τίποτα να σπρώχνεις
ζώντας στα μέτρα του
δεν θέλω τίποτα από το τίποτά σας
σκεφτόμουνα να γίνουμε τα πάντα
για το τίποτα
για τα χαρούμενα βρόχινα σύννεφα
δύσκολες λέξεις
να ειπωθούν ελεύθερα
να παρακολουθούν τα σύννεφα
όταν τα λόγια σου μετέωρα στο ύφος του θανάτου
μασκοφόροι που γίναν τεχνοκράτες
δεν τα δίνω όλα για ένα μίσος
δεν τα δίνω όλα για μια αγάπη
ένα πιστεύω μια θέση κι ένα μαγαζί
δεν τα δίνω
για τίποτα
γιατί δεν υπάρχει ακόμα τίποτα
κι υπάρχουν τα πάντα
είμαι έτοιμος
σου λέω πως είμαι έτοιμος για όλα
είμαι πολύ περίεργος απόψε
πάρα πολύ περίεργος μάλιστα
πυροβάτης τρελός στο στρόβιλο της καταστροφής
ελεύθερος ν’ αυτοκτονήσω και να ξαναγεννηθώ
ψάχνω αιμοδότη λέξη για να αναπνεύσω
τραγούδι για μια όαση που την πήραν τα σύννεφα
*Απόσπασμα από το βιβλίο: δεν υπάρχει ακόμα τίποτα. Αθήνα, 1974.
