Τα χέρια της φτεροκοπούν
ετοιμάζοντας το πρωινό στην κουζίνα
λίγο προτού ξυπνήσει τα παιδιά
αγγίζοντας τα βλέφαρά τους με τα ματοτσίνορα της
Το δωμάτιο γεμίζει ασφόδελους που θροούν εγκατάλειψη
ένας για κάθε απειλή˙ ένας για κάθε χτύπημα
την ώρα που η λέαινα ανοίγει το γκάζι
και βάζει το κεφάλι της στον φούρνο
ανασηκώνοντας το πέλμα
για να διανύσει μέσα σε μια στιγμή
την απόσταση μυριάδων χιλιομέτρων
Κι αν ρωτάς πώς φοριούνται οι λέξεις, σου λέω
Κατάσαρκα
νιώθοντας τα λεπίδια των γιώτα
σφηνωμένα στο στήθος
και τις καμπύλες των όμικρον
να σφίγγουν τον λαιμό
με μια γλώσσα
που χαράσσει τα λάθη μας
στις αναπάντεχες ρωγμές της
