Κρύφτηκα βαθειά για να συλλογιστώ
σαν να κλειδώθηκα μέσα στα πόδια
μιας γυναίκας
ξέρω πως μελετούνε το κακό μου
είμαι παλληκαράς, γεμάτος νου
πανούργος γόνος της γενιάς μου
στα μάτια έχω γνώριμα τα μονοπάτια
της αράχνης και του δυόσμου
όμως δεν βλέπω σωτηρία
είμαι σημαδεμένος, δεν γλυτώνω
έτσι μού ’ρχεται
ένα πρωί από την Ακρόπολη
μέχρι την Τροία να πηδήξω
όπου αύριο μπορεί από μακριά
να υποδέχομαι τους νέους
που σκαλίζουν το παρελθόν
[πρώτη δημοσίευση: 1982 (Χάρτης #1) στη σειρά ποιημάτων «Ο θησαυρός των Βαλκανίων» και στο ομώνυμο βιβλίο (1988) και στον τόμο Δρόμοι της μελάνης (2005)]
