Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, δεν θα φιλοξενήσεις κανέναν
άστεγο. Για να μην λερώσει με τη γύμνια των ποδιών
το φρεσκοπλυμένο μάρμαρο και με τη δυσωδία του τα κατάλευκα
σεντόνια.
Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, δεν θα καλέσεις για δείπνο κανέναν
πεινασμένο. Από φόβο μήπως λεηλατήσει τα τρόφιμα στο ψυγείο και
εκείνα, της εκτάκτου ανάγκης, στην αποθήκη.
Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, δεν θα φυγαδεύσεις κανέναν κυνηγημένο
πίσω απ’ τα παράθυρα, για να μην τα πετροβολήσουν οι διώκτες του.
Αν θες το σπίτι πάντοτε καθαρό, παραχώρησε στις πορσελάνινες κούκλες
το σαλόνι και την αυλή σ’ αχυρανθρώπους.
Πέτα στα σκουπίδια το κλειδί και τράβα βρες όλους αυτούς τους άξεστους,
μήπως σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και μάθεις να ζεις μαζί μ’ ανθρώπους.
Από το έργο “απόσπασμα δυτικού πολιτισμού”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2019.
