Ήταν καλό παιδί ο Φάουστο.
Γεμάτος δύναμη και πίστη για τη ζωή.
Ονειρευόταν να γυρίσει τον κόσμο
με μια μοτοσικλέτα, όπως ο Τσε.
Με το ακορντεόν του έπαιζε την Ταραντέλα
για να χορεύουν τα παιδιά.
Όνειρό του: να χτίσει κάποτε μια μεγάλη πολιτεία,
όπου θα μένουν οι φτωχοί της γης.
Στις φάμπρικες του Μπαρατζάνο έδινε την ψυχή του,
για να κινούνται οι μηχανές.
Κι’ όταν αυτές σταμάτησαν,
έφυγε με την κοπέλα του για το χωριό του.
Ήθελαν να παντρευτούν και της έγραψε·
«Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου δώσω όσα ονειρευτήκαμε».
Κι αμέσως λούστηκε τη φωτιά.
Τότε, πέρασαν από μπροστά του οι γονείς του, οι φίλοι του,
τα παιδικά χρόνια και η αγαπημένη του.
Ήταν μόλις 28 χρονών.
Μετανιωμένος, έριξε το κορμί του
σε μια στέρνα με βρόχινο νερό για να γλυτώσει.
Παραμονή Χριστουγέννων 2014
(Από τη συλλογή: Το ατίθασο μέλλον, Εκδόσεις Διαπολιτισμός, Πάτρα 2019)
