Μήνας ποίησης

Σκοτεινή και πλήρης αριθμώνΜια αίθουσα που λογίζεται ιερήΑνάβει τα κεριά των ψυχών τηςΛύπες που ξεχάστηκαν μ’ όνομα μικρόΕξιλαστήρια επίθετα – των άλλων θύματα-πάνταΚαι μάτια, μάτια που μόλις σαν ν’ άνοιξαν απορούνΈναν από μηχανής γυρεύοντας άνθρωποΝ’ αποδώσει αλήθεια. ΙΙ Κρούουν αντίς για κώδωνεςΆτακτα τα ερριμμένα σιδερικά της νύχταςΚι ο Κίνδυνος απ’ […]

Ντιν-ντιν – περνά η αθανασία με το μεγάλο θυμιατότου αιώνιου, κρύφτηκε στο πουλάκι που λαλείτην ομορφιά: Ήσουν ο πιο ωραίος αγγελοδιάβολοςαρνί της Κολάσεως και χρυσό μανουάλι.Κι όπως οι πασχαλιές σε ανύψωσαν ως το κλωνάριτης μυρωδιάς, σαν άστρο βγήκες από τα δάχτυλαμε το σπαθί να λάμψεις.Εκεί σε βρήκε ολόκληρος γαλαξίας. Με […]

Καλύτερ’ ανιστόρητα να το δεχτούμεσαν προσταγή της μοίρας – πέρασε από δω.«Η Αγία Ελένη στην Κύπρο»(Μεθιστορία, 1995) Αν ο Κανάρης, όπως και η Ελένη(του Κωνσταντίνου η μάνα η ευλαβής)δεν πάτησε το πόδι του στην Κύπρο,κανένα πρόβλημα· ο μύθος διαρκεί.Ουδείς εξαναγκάζει αυτόν τον μύθονα καταντήσει αγνωστικιστής. Αν, επαναλαμβάνω, εισάγεται το μήνυμαότι […]

Μέσα στην αγκαλιά της δικής σας μνήμηςμεγάλωσακι όλο το σώμα τάχθηκε στον αγώνα της λευτεριάςΜάχες μ’ οχθρούς ολόγυρανα θέλουν ν ´αρπάξουν το βιός και την ιστορία που εσείς χαράξατετότε που στα βουνά, στους κάμπους, στις θάλασσες και τα χωριάαπ’ άκρη σ’ άκρη σ’ αυτόν τον τόπο τον ιερόακούγονταν η ιαχή«Ελευθερία […]

Ξεδοντιασμένοισε χρόνους μοχθηρούς τρεφόμαστανμε πτώματα ονείρωνΒρυκόλακεςοι Ατρείδες εν χορώαπασφαλίζουντην ταφόπλακαΣήμανε πόλεμοςγι’ αντάρτη ουρανόγια μνήμες ΠαρθενώναΣυνοδοιπόροι σκυθρωποίέστησαν χαρακώματακι οι Οσμανίδες λούφαξανστις φρυγικές ακτές Τρίζουν τα δόντια των νεκρώνβαθιά στο χώμαΤρέμουν μην επαναληφθεί σαν φάρσαη ιστορία

Απόγευμα Σαββάτου·ώρα κατάλληλη να υποκριθούμετους ανίδεους και ταπεινούςκι ανάμεσα σε υδρατμούςσερβίτσια πορσελάνινα κι αρώματα βανίλιαςνα παρακολουθήσουμε τη συντριβή της απόδρασηςτον υποβιβασμό της χρήσης στη θλιβερή αναπαράσταση. Η τέχνη του βίου έγκειται στην προετοιμασία. Έξι και τέταρτο·επικρατεί συνωστισμός μες στην κουζίναμία κουζίνα Οδησσόςκι εγώ − προσφάτως μυημένη −να λησμονώ τον όρκο, […]

η μόνη αληθινή πατρίδαχωρίς πατριδοκάπηλουςανούσιους ψεύτεςθαλαμηπόλους υπηρέτεςμιας παραφουσκωμένης εκδοχήςχωρίς καδραρισμένους ήρωεςκοντυλοφόρους πληρωμένουςνα γράψουν τα υπερφίαλαμιας καταδικασμένης ιστορίας μια μοναχή πατρίδανα επιστρέφουμε σ’ αυτήνσυνειδητά επαναπατριζόμενοι

Λοιπόν, σὰν ὑάκινθος λυγίζω ἀπὸ τὸ βάροςτῆς προσμονῆς σουκαθὼς ὁ ἥλιος γέρνει τὸ ἀπόβραδοκαὶ μιὰ ἀχτίδα λάμψηςπεριέρχεται κατ’ εὐθεῖαν στὴν κατοχή μου Μὲ τὶς νησῖδες τoῦ αὔριο βυθισμένες ἀλλάζουν τοπία οἱ ψυχώσειςγίνονται μῦθοι ἀνήμεροιφυλλώματα καὶ ἑσπεριδοειδῆ ποὺὁδεύουν στὴ μνήμη Ὦ Ἀθήνα λησμονημένη καὶ ἄχραντη! Ὅ καθηγητής μου μιλάει μιὰ γλῶσσασὰν […]

Έξω από τον ‘φράχτη’ ο εχθρός,κανόνια ταράζουνε την πόληΞυπόλητες μανάδες και αδελφές…με τα μωρά στην αγκαλιά και με μικρά παιδιά,γενίτσαροι μην γίνουν.Γυναίκες μια άλλης εποχής ζωγραφική,στα αντρικά ντυμένες,με μάτια πράσινα κι άλλες με μαύρακι άλλες με καταγάλανα που τα έχουν οι ουρανοί τους… Φωτιά πετούν τα μάτια τουςφωτιά και η […]

Σκιά η σκλαβιά, κι ο λογισμός μου λάμψη Μάζεψα λέξεις πεταμένες καταγής:αγώνας, ελευθερία, έλληνας Τις έβαλα σε τάξη· οργάνωσα τη σκέψη μου Με τις λέξεις κουρέλια ήθελα κινήσω ξεσηκωμό Με πρόλαβε το τέλος·Η επανάσταση, λέξεις φωτιά και λέξεις στάχτη (από το βιβλίο Υπό κατασκευήν σημαίες, Πόλις 2021)