Μαριάννα Παπουτσοπούλου

…ΕΦ’ ΟΣΟΝ Αν σου κυλάει το αίμα δυνατόστην αρτηρία την πρώτη-πρώτη της ζωήςαν λες, “δε γαμιέται, εγώ θα συνεχίσω”Ανίσως σου απομένουν λίγες Στιγμές, που θες πολύ,αβάσταχτες να σπαρταρήσουνσαν το καμακωμένο το θεριό,που ακόμα μέσα του κραυγάζει το ένστικτό τουκι επιμένει, κει πάνω στη διχαλωτή αιχμή,όλο πνιγμένο στον αφρό της αγωνίας:-Θα […]

Χωριό μου με τη βρύση σου στέρνα με τη βοή σου δάσος μου μυστικό κι o Ουρανός- ρίζωμα βράχου, ακίνητος. Δυο μάτια σκοτεινά στο φρύδι καρφωμένα της Ανατολής και δυο καμένα δάχτυλα κρατούν ξανά τα σύμβολα. Θυμώνουν ξεραμένα λαρύγγια στο ισοκράτημα αρχαίων ύμνων Τί τα φορτώσατε; τους στίχους, το μέλος […]