Μήνας ποίησης

Ελευθερίαδιαρκής και άσβεστηήταν ο στόχος Επολέμησανστου Μαρτιού τις μυρωδιέςμε τις σφεντόνες Αγκαλιά όπλα·και στην καρδιά τραγούδιατης ανάστασης Της ανοίξεωςτα χρώματα ντύθηκαν·το μπλε γαλάζιο Πόρπες σπαθιάγιαταγάνια και αίμα·χορός στην κόψη Απρίλιος· φως·η γής αναγεννάταιαπό λήθαργο Κόκκινο αίμαμου· λουλούδι ζηλευτόελευθερίας το φως παλεύειτο σκοτάδι παλεύει·εναγωνίως Ορμή άνοιξηςτο σύμπαν συγκρούεταιχειμών παρήλθε

23 Μαρτίου σκάρτα οχτώ βρέθηκα στην αναπαράσταση.Τους ήρωες του Εικοσιένα τους αγαπούσα σαν είδα όμωςστο άλογο τον Γέρο του Μοριά σκαρφάλωσα ευθύς σεμια μουριά – καληώρα οι ραγιάδες βγήκα στο κλαρί.Κάτω ο πατέρας είχε γίνει τούρκος μα ευτυχώς ο ήρωαςδεν τον είδε και τη γλύτωσε. Ήρθαν μετά ο Παπαφλέσσαςκι ο […]

Η πρώτη που αγάπησαήταν η Ελευθερία, η γειτόνισσά μου.Είχε γαλανά μάτια,βλεφαρίδες με έντονο μαύρο χρώμα,Χείλη, σαν πέτρινα λιμανάκιακαι μαλλιά,καταρράκτες που τα γεννούσαν τα βουνά.Εγώ, σαν μικρό ελατόδασοςμε δάχτυλα αγάπηςκαι βλέμμα ερωτιάρη,πάντα έφτιαχνα στίχουςγια το φως που της έδινε τη λάμψη.Έφη μου, Ελευθερία μου!Χωρίς εσένα θα είχα ξεραθεί, θα είχα στεγνώσει.Δώσε […]

Η επανάσταση θα ξεκινήσει εντός του ποιήματοςΜια νύχτα αφιλόξενη για υποκλίσεις Οι Έλληνες γύρω απ’ τη φωτιάΖεσταίνουν τα σπασμένα τους κόκκαλαΑπαγγέλουν τον Θούριο σε μετάφραση Κλόντ Φοριές(η χρυσόδετη έκδοση δώρο των Μεγάλων Δυνάμεων) Ο Διονύσιος Σολωμός κάθεται παράμεραΣκαλίζει τη στάχτη καθώς μελετά τις γραφές και τα σημάδιαΞαφνικά σηκώνεται και πετά […]

«Μόνο το ρόδο είναι αρκετά εύθραυστογια να εκφράζει την Αιωνιότητα»Paul Claudel Άφησα ένα φιλί στην παλάμη σου(για να κερδίσω την αγάπη σου αιώνια) Στο δωμάτιο βρέχει όλη μέρα(μια βροχή τόσο λευκή όσο το αίμα κόκκινο) Όμως έξω απ’ το παράθυρο εμφανίζεται η άνοιξη(στεφανωμένη με νάρκισσους και μύρο) Πλωτός ποταμός πέφτει […]

Η γλώσσα μου είναι η ελευθερία μου.Με βγάζει από το σπίτι στις ρούγεςστις πλατείες συναντιέμαι με τα δροσερά κορίτσιασκαρφαλώνω στις ανθισμένες πλαγιέςπερνάω απέναντι στο Μεσολόγγι.Πιάνει τουφέκι η γλώσσα μου.Στα φτωχά κανονάκια ανακατεύομαιδιψάω το λιγοστό νερόπεινάω το ανύπαρκτο ψωμίβυθίζομαι στην κόψη της λαβωματιάςκυλάω μες στα δάκρυα του πόνου και της αγάπης.Πότε […]

Στους χρόνους τής απάτης, ο Γιώργος Οργουελ είχε πεί, όποιος μιλήσει την αλήθεια είναι αληθινός επαναστάτης. Ψηλά, τα λάβαρα της επανάστασης! Εμπρός, με αυτοθυσία και ηρωϊσμό! Κόντρα στο καθεστώς της επανάπαυσης βαθειά μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό.

Κι έτσι συστρέφοντας μια προσδοκία αόριστηκοίταξε πρώτη φορά τον εαυτό του ολόκληροήταν τότεπου είδε σκύλους στο αίμα του αδέσποτουςελάφια να διασχίζουν το κορμί τουκυνηγούς ακροβολισμένουςστις τέσσερις γωνίες του ορίζονταφωνές μικρών παιδιών στα χέρια τουκαι τον ουρανό πιο έτοιμο από ποτέ στο θαύμα.Ναι! θα γίνεις ο επόμενος, του έλεγε,θα ξεκλειδώσεις τα […]

Ο παππούς Δυσσέαςστον ήλιο έμοιαζε θεόςκαι στο σκοτάδι λύκος Α΄Την άνοιξη ανθίζει η Ρούμελη ψυχέςαλλιώτικες,που έχουν κοπεί στον κάμπο. Στη Χαϊνίτσα νίβονται, χρόνους πολλούς,λευκοντυμένοι οι εκατόν δεκαεπτάπου στάθηκαν στο Χάνι της Γραβιάςστου Στρατηγού το πλάι. Β΄Το όνομα του έδωσε στου Ιονίου τα νεράη Μαρουδιά του Ναυάρχου Κατσώνη.Δυσσέα τον εδώρισε στους […]

Αν η σκιά του Κυβερνήτησκόρπιζε τα φαντάσματατης άδειας ΠολιτείαςΑν κλείδωναν τα τρωκτικάμε τις χλιδάτες μάσκεςστου Γέρου το έντρομο μπουντρούμιΑν προσκυνούσε η εξέδρα μια φοράπέρα απ’ της μπάλας τους θεούςτον Γιο της ΚαλογριάςΑν έβγαινε Πρωταπριλιάη άδεια επαιτείας του ΤουρκοφάγουΑν ο Δυσσέας σκόνταφτε τυχαίαγλιστρώντας απ’ τον βράχο της ΑκρόποληςΑν είχαν επιτέλους ξοφληθείτα […]