Ελευθερία – του Λουάν Τζούλι

Η πρώτη που αγάπησα
ήταν η Ελευθερία, η γειτόνισσά μου.
Είχε γαλανά μάτια,
βλεφαρίδες με έντονο μαύρο χρώμα,
Χείλη, σαν πέτρινα λιμανάκια
και μαλλιά,
καταρράκτες που τα γεννούσαν τα βουνά.
Εγώ, σαν μικρό ελατόδασος
με δάχτυλα αγάπης
και βλέμμα ερωτιάρη,
πάντα έφτιαχνα στίχους
για το φως που της έδινε τη λάμψη.
Έφη μου, Ελευθερία μου!
Χωρίς εσένα θα είχα ξεραθεί, θα είχα στεγνώσει.
Δώσε μου τον αέρα που σε ντύνει
να νιώσεις και εσύ
την ελευθερία μου!